Canlı Doğuranlar\Acanthophacelus wingei

Latince Adı: Acanthophacelus wingei

Habitatı ve Anavatanı: Güney Amerika; Venezuella'da lepisteslerle aynı yerde bulunur.

Beslenme Biçimi: Hem etçil hem otçul. Kuru yemi severek yiyecektir.

Davranış Biçimi: Barışçıl

Üreme: Lepistesler 28 günde bir yavrularken Endlerler 23-24 günde bir
yavrular. Yavrularını yerler. Son günlerine gelen hamile dişi; yavruluk
veya bol bitkili akvaryuma konulmalıdır. Küçük dişiler 4-6 tane,
büyükler ise 20'nin üzerinde yavru bırakabilir.

Sıcaklık: 25 - 28°C

En Fazla Büyüdüğü Boy: 5 cm

Su Sertliği: Orta - Sert

pH: 6 - 8.5

Genel Yorum: Lepistesler ile kolayca çiftleşip kırma yavrular meydana
getirebilir. Doğada beraber yaşasalar da endler 27 derecedeki sıcak
bölgede yaşarken, lepistesler ise yaklaşık 25 derecedeki gölgelik
kısımlarda yaşarlar.



Acanthophacelus wingei

Yazan: Gerry Hawksby
Çeviren: Serkan Aydın

Daha önce bu türler hakkında; akvaryum ile ilgili kaynakların
hiçbirinde görmediğim ve herhangi bir mağazada satıldığına şahit
olmadığım için, pek fazla şey bilmiyordum. Bu yüzden de bunların, ya
hakkında basılı materyal bulunmayan yeni bir çaprazlama olduğunu ya da
çift kılıç lepistesin bir alt türü olduğunu düşünüyordum.

Ancak sonradan bir arkadaşım, bu türün kendi özellikleri bulunan ve
üredikten sonra tümü kendi cinsinden yavrular veren bir tür olduğunu
söyledi. Bu durumda çaprazlama teorim çürümüş oldu. Bazı gecikmiş
şüpheler de, Sayın Hovard Norfork tarafından Aquarticles web sites için
yazılmış ve bu arkadaşım tarafından Ryedale Reporter dergisinde Ocak
2003’de kullanılmış bir makale tarafından yayıldı. Şimdi ise bu renkli
mücevherler ile ilgili hikayenin hemen hemen tümünü biliyorum.

Sayın Horvard’ın bu konudaki makalesinde, okuyucular, Poecilia sp.
“Endlers” türünün ilk defa 1937 yılında toplandığını öğreniyordu. Peki
öyleyse neden hiç bir kaynakta bu türün varoluşu ile ilgili bir bilgi
yer almadı ya da bu türün tüm satış mağazalarında yaygınlaşması bir
insan ömrü kadar sürdü? Belki de, benim de en başta belirttiğim gibi,
lepistesin bir çok seleksiyonundan biri olarak düşünüldü ve yerel
satıcılara giden akuaristler tarafından önemsenmedi. Eğer herhangi bir
tür için, akvaryumculara hiç talep gelmeyecek br noktaya ulaşırsak, bu
durumda tedarikçiler de bu türü daha fazla stoklamayacak ve bir yerden
sonra ortalama tecrubedeki akuaristlerin bu türden haberi olmayacaktır.
Ancak bizim hobimiz, bir bakıma “kim daha nadir ve marjinal türü
besleyecek” yarışıdır.

Peki benim tecrubelerim neler ? Bu balığı beslediğim seneler boyunca;
tankımı süsleyen en sorunsuz balıklar olduğunu gördüm. Plastik ya da
canlı bitkili, herhangi bir malzeme ile kaplı zeminde, basit bir
filtrasyon ile temizlenen sıradan bir su gibi, olağan akvaryum
şartlarında gayet mutlu olduklarını gördüm. Tek gereksinimleri,
boyutları nedeniyle, küçük ve yavaş büyüyen türlerle bir arada
bakılmalarıdır. Aksi taktirde diğer komşuları, kendilerini çerez gibi
görebilirler. Hiç bir şart altında diğer Poecilia türleri ya da
lepisteslerle beraber bakılmamalıdır. Aksi durumlarda kolaylıkla diğer
türlerle çiftleşecek ve gerçek tür zamanla kaybolacaktır.

Ben kişisel olarak, bu türlerin, kendilerine ait ayrı bir tankta
beslenmesini uygun buluyorum. Orijinal 3 çiftimden aldığım, buharlaşıp
uçacakmış gibi grünen yavrular ile, biri 2 feet**lik, diğeri ise 1
feetlik iki tankımı doldurmayı başardım.

Şüphesiz ki, her akuaristin bu sayılarda türleri beslemek için yeterli
yeri ve zamanı yoktur. Fakat her hangi bir fazlalık, rahatlıkla
akuaristler arasında açık arttırma ile satılabilir ya da canlı
doğuranlar üzerinde özelleşmiş gruplar ile, Viviparous*** gibi
kaynaklarda ilan edilebilir. Hatta yerel mağazanızı bile fazla
yavruların bir bölümünü almaları için ikna edebilirsiniz. Benim bu
konuda iletişime geçtiğim bir çok satıcı, ya bu balıklar için para
ödemeyi ya da diğer türlerle değiştirmeyi önderdiler. Evde üretilmiş
balıklar zaten diğerlerine oranla daha rahat satılırlar.

Ben, birbirinin kardeşleri olan yavrularım ile ilgili ilginç bir olay
yaşamıştım. Alışılmış tek siyah leke yerine, her iki yanında ve vücudun
tam ortasında iki lekesi bulunan 3 erkek, diğerlerinden rahatça ayırt
edilebiliyordu. Daha sonradan bu izler, kuyruklarına kadar uzanan yanal
çizgilere dönüştü. Bu balıkları ayırıp ayırmama konusunda karar
verirken iki önemli noktayı düşündüm:
1- Belki her herşey için çok geç kalmıştım çünkü bu erkekler çoktan bir-kaç dişiy ile çiftleşmiş olabilirlerdi.
2- Dişiler de bu erkelerle kardeş olduklarına göre, aynı geni daha
sonra doğuracağı yavrularda ortaya çıkmak üzere bünyelerinde
barındırıyor olabilirlerdi. Ben bu yüzden imkansızı deneyip tüm
kardeşleri birbirinden ayırmaya çalıştım. Bu ise karşıma bir başka
problemi çıkardı. Otuzdan fazla balığa ev sahipliği yapacak müsait bir
tankım yoktu. En sonunda hiç bir şey yapmadım ve şansıma; bu
balıklardan elde ettiğim hiç bir yavru, tüm kardeşler tarafından
taşınıyor olduğunu düşündüğüm genetik özelliği yansıtmadılar.

Dürüstçe söyleyebilrim ki benim bu balıklar üzerindeki tecrubem, çok verimli ve daha da fazla ilginç oldukları yönünde.

Son olarak, bazı akuaristlerin, telefuzu yanlış anlayarak bu balıkları
“endless”**** olarak isimlendirdiklerini duydum. Bir yandan, yetişkin
dişilerin, iyi şartlar altında sayısız yavru vereceklerini hesaba
katarak bu terimin doğru olduğu düşünülse de , diğer yandan bu
balıkların renkli ve çekici kuyruklarının korunması gerektiği gerçeği
de unutulmamalıdır.



Kaynak: http://www.aquarticles.com/articles/...y_Endlers.html