Tam
tamına 17,5 yaşındaydım o gün. Bütün eğitim hayatımı adadığım ve
sonunda başardığım üniversitemin bahçesinde onunla konuşup bir
ilişkinin temellerini atmak üzereyken küçük bir çocuktum. Günü birlik
ilişkilerde, geçici flörtlerden hoşlanmadığımı belirtecek kadarda
büyük. Üniversite hayatinin başlangıcı bu muhteşem birlikteliğinde
başlangıcı oldu. Günler büyük bir hızla geçiyor ve her gecen gün
aşkımızda ayni hızla büyüyordu.
Önce
toplumdan, sonra da okulumuzdan soyutladık kendimizi. Her anımızı baş
başa geçirmekten, İstanbulun keşfedilmemiş yerlerin gezmekten büyük
keyif alıyorduk. Onun dinine çok bağlı olması, benim bugüne kadar
bilmediğim görmediğim şeyleri yapıyor olması hoşuma gidiyor, ben de her
gün yeni şeyler öğreniyordum.Bu
aşk romanlarından fırlamış mutlu günler daha doğrusu seneler 4 yıl
sürdü. Kesintisiz 4 yıl. Bu arada o benim aileme, bende onun ailesine
girmiştik. Evleneceğimiz günler sayiliydi.
5.
yılımıza girdiğimiz ilk günlerinde her şey alt üst oldu hayatımda.
Senelerdir görmediğim bir arkadaşımı ziyarete gittim ve aşık oldum.
Hayatımızda başka insanlar olmasına rağmen bu garip duygusal çekim bizi
yakaladı, ama hemen kendimizi toparlayarak uzaklaştık. İşte yine ben
eski bendim. Her şeyi çözmüş ilişkime sağlam bir şekilde dönmüştüm .-
Döneme mimiydim yoksa Bir kaç ay sonra İnternet ve chat ortamını
keşfettim. Seneler sonra ilk kez farklı erkeklerle konuşmak gerçekten
ilginçti gelmişti. İleri gidip teflonlaşmaya ve hatta bir kaç kez
görüşmeye bile vardırmıştım işi. Ama hep kendimi haklı çıkaracak
sebepler aradım. Kötü bir şey yapıyordum, onu anlatmıyordum. Yada bana
öyle geliyordu.
Başka bir adama aşık olmamla başlayan kavgaların, tartışmaların yerini
şimdi chat kavgaları almaya başlamıştı. Bu seferde netten yüzünü bile
görmediğim bir adama aşık olmam, olayın patlama noktası oldu. Çünkü
artık sözlerin yerini tokatlar almıştı. Çıktığım tatiller, görüşmeme
kararları, ilişkiyi kurtarma çabaları hiçbir işe yaramıyordu. Elimizde
hiçbir şey kalma misti artık. Bizi bir arada tutan o güçlü
bağ,aşk,sevgi,saygı,hoşgörü. Hepsi uçup gitmişti.şaşkındım. nasıl bu
hala gelebilmişti her şey. Bitmeliydi. Bitecekti. Ve bitti. 5.
yıldönümümüze 1 ay kala bitti büyük aşk masalı.
Biliyorum. Ben suçlu görünüyorum. Ama hala kendimi haklı çıkarmak için
çok fazla sebep bulamıyorum. Pişman mıyım. Hayır. 23 yaşındayım artık
ve elimde kalan hala bitmemiş bir okul. İlişkim bitti ama okul hala
duruyor. Aşk mı bir daha asla...
Konu: Bir Bitişin Hikayesi 
Cuma Mayıs 09, 2008 7:35 pm
