Ah Bir Ataş Ver - Hikayesi

Konu: Ah Bir Ataş Ver - Hikayesi Cuma Mayıs 09, 2008 7:20 pm

Ah Bir Ataş Ver

Çanakkale Boğazı, Nağra Burnu açıkları 4 Nisan 1953, Saat 02:15

Uzun ve yorucu bir seferden dönen Dumlupınar denizaltısı, Nağra Burnu
açıklarında İsveç bandıralı Nabuland Şilebi ile Çarpıştı. Sessiz, soğuk
ve bulanıktı gece. Başından aldığı şiddetli darbe ile Dumlupınar birkaç
saniye içinde sulara gömüldü. Gemideki 81 kişilik mürettebattan sağ
kalan 22 kişi, geminin arka bölümündeki torpido dairesine sığındı.
Mahsur kalanların su yüzüne fırlattıkları telefon şamandırasıyla gemi
ile irtibat sağlandı. Sağ kalan 22 kişiyi kurtarmak için herkes
seferber oldu. Bu arada oksijeni idareli kullanmaları için, gereksiz
yere konuşmamaları, şarkı türkü söylememeleri ve sigara içmemeleri
konusunda uyarılar yapıldı. Ancak saatler süren kurtarma çalışmalarının
sonunda, umutların tükendiği anda karanlıkta bekleyen 22 kişiye, herşey
yine aynı sözcüklerle anlatıldı; konuşabilirler, türkü söyleyebilirler
ve hatta sigara bile içebilirler. Şamandıradaki telefon hattının Öbür
ucundan, tüm Türkiye, denizaltıda tevekkülle ölüme yapılan hüzünlü ama
başı dik türküsünü dinledi.

Ah Bir Ataş Ver

Ah, Bir Ataş Ver, Cıgaramı Yakayım
Sen Sallan Gel, Ben Boyuna Bakayım

Uzun Olur Gemilerin Direği
Çatal Olur Efelerin Yüreği

Ah, Ataşı Gavur, Sinem Ko Yansın
Arkadaşlar Uykulardan Uyansın